Bloedverwanten

Alles over familie

  • Alle familie
  • Broers en zussen
  • Boeken
  • Films
  • Over mij

Dochter van mij

21 september 2018 Door Martien | Reageer

Figlia miaWat is een moeder? Een vrouw die een kind baart of een vrouw die een kind jarenlang liefdevol verzorgt als was het haar eigen vlees en bloed? Kan het allebei? En misschien zelfs tegelijkertijd?

Gelukkig worden de meeste mensen niet geconfronteerd met dit eindeloos ingewikkelde vraagstuk. Maar het is wel de vraag die centraal staat in de Italiaans film: Figlia mia. De negenjarige Vittoria voelt een enorme aantrekkingskracht tot Angelica, een losbandige vrouw met talloze problemen, met wie ze bovendien haar rossige haarkleur deelt. Een uiterlijk kenmerk waar Vittoria mee wordt gepest. Het is een zeldzame haarkleur op Sardinië. Dus Vittoria voelt zich buitengesloten en eenzaam. Ze lijkt betoverd door die wonderlijke vrouw, die alles zegt wat haar in het hoofd schiet en die zich nergens iets aan gelegen laat liggen. Een vrouw die bovendien de aandacht van dit meisje wel kan waarderen.

Ondertussen groeit de angst en de wanhoop bij Tina, de vrouw die al negen jaar voor Vittoria zorgt. En het zijn juist die angst en wanhoop die ervoor zorgen dat Vittoria telkens weer die kale berg op dwaalt, naar het schamele onderkomen van Angelica.

De achtergrond van het verhaal wordt niet echt duidelijk, maar misschien doet dat er ook niet toe. Het hier en nu is schrijnend, angstaanjagend en eindeloos ingewikkeld. En heel soms ook even prachtig ontroerend. Alle rollen worden enorm overtuigend en krachtig gespeeld en zorgen voor een aangrijpend drama over loslaten, delen en liefde.

Nu te zien in de de filmhuizen. Lees ook de recensie op Filmtotaal.

Categorie: Alle familie, Films, Moeders en kinderen

Het landschap van mijn ouders

18 augustus 2018 Door Martien | Reageer

Marc Chagall: 'Altijd draag ik in mijn ziel het landschap van mijn ouders mee'
Marc Chagall: Philetas and his orchard

‘Altijd draag ik in mijn ziel het landschap van mijn ouders mee.’ Deze prachtige zin van de kunstenaar Marc Chagall las ik in een artikel over familiebanden in Happinez. Dat is vermoedelijk zowel een last als een geschenk. Hoe ziet dat landschap eruit? En kun je ook besluiten dat landschap enkel waar te nemen en er niet in te verdwalen?

In het artikel staat verder dat familiegevoelens peilloos diep gaan. ‘Er is een soort onverbrekelijke loyaliteit tegenover de mensen bij wie je bent opgegroeid, wat er ook gebeurt. We hebben oneindig veel voor onze familie over.’ Tien jaar geleden zou ik gelachen hebben om deze uitspraak. Ik meende dat familie overbodig was en vooral ook lastig. Maar ik begin steeds meer te geloven of eigenlijk te voelen hoe belangrijk mijn familie voor me is.

Bloedband

Het antwoord op de vraag wat dan familie is, heb ik alleen nog niet gevonden. Lisette Thooft heeft het over de mensen bij wie je bent opgegroeid. Dat impliceert dat het dus weinig of niets met een bloedband te maken heeft of hoeft te hebben. Ze gaat zelfs nog een stap verder als ze counsellor en familieopsteller Elly te Brake aan het woord laat. ‘Alles wat te moeilijk is, waarover niet gepraat kan worden, wat te veel pijn doet of waarover men zich schaamt, verdwijnt naar het onbewuste van de familieziel. Maar het wil er toch zijn en daarom duikt het vaak op in latere generaties, in de vorm van onverklaarbare gedragspatronen’, aldus Te Brake. Dat zou dus betekenen dat we niet alleen in het landschap van onze ouders ronddolen met haar afgronden, donkere wouden en woeste zeeën, maar ook in dat van onze voorouders? De kans om te verdwalen wordt steeds groter. Maar die voorouders? Zijn dat ook stiefgrootouders, halfoudtantes? Hoeveel dragen we met ons mee? En waarom? Ik zou liever met een schone lei beginnen. Het leven is al ingewikkeld genoeg. Maar ik word wel steeds nieuwsgieriger naar die familieopstellingen, waar ik interessante dingen over hoor. Heb jij het wel eens gedaan? Ik lees graag over je ervaringen bij de reacties.

Categorie: Alle familie

Rebel, bemiddelaar of clown

25 januari 2018 Door Martien | Reageer

Welke rol had jij in je familie? Was je de rebel, de bemiddelaar of de clown? Of had je nog een heel andere rol? Doe mee aan de schrijfwedstrijd van Psychologie Magazine en stuur voor 14 februari het verhaal op over jouw rol in de familie.

Je neemt het uiteraard tegen mij op, want ik kan natuurlijk niet anders dan daaraan meedoen. Wordt je verhaal niet gepubliceerd in het blad? Mail het naar mij en misschien krijgt het wel een mooi plaatsje op deze site.

 

Categorie: Alle familie

  • 1
  • 2
  • 3
  • Volgende pagina »

Over mij en dit blog

"Dit is mijn dochter,” zo stelde hij me altijd voor. “Oh, wat leuk. Dat kun je goed zien” … Lees verder...

Nieuwe artikelen:

  • Dochter van mij 21 september 2018
  • Het einde van de eenzaamheid 26 augustus 2018
  • Het landschap van mijn ouders 18 augustus 2018
  • Als je de dood in de ogen kijkt… 29 juli 2018
  • Rebel, bemiddelaar of clown 25 januari 2018

Blijf op de hoogte

Een keer in de maand stuur ik een overzicht van nieuwe artikelen. Nooit meer iets missen over het wonderlijke fenomeen dat familie heet? Meld je gauw aan!
Bij 100 inschrijvingen verloot ik het prachtige Happinez-boekje 'Moederliefde'!

Dank je wel. Leuk dat je op de hoogte wil blijven. Je kunt je uiteraard ieder moment weer afmelden.

Lees het eerste verhaal: een steen verlegd.

Soms gaat alles in je leven anders dan verwacht. Anders dan je je had voorgesteld. Dat gebeurde bij mij dit jaar op 14 februari toen mijn moeder in het ziekenhuis te horen kreeg dat het niet goed met haar was. Vanaf dat moment nam mijn leven een andere loop. Zij overleed op 7 juni: de dag dat ik 43 werd.

Lees het hele artikel.

Dit is een initiatief van creatief bureau Donkigotte, © 2017.