Het is Eerste Kerstdag en ik ben ons huis aan het opruimen. Mijn vriend is naar zijn familie. Ik wilde dit jaar niet mee. Ik begrijp tradities en gewoontes. Ik zie waar ze vandaan komen en wat hun schoonheid en soms zelfs nut is. Maar soms worden ze té vanzelfsprekend. De meeste mensen weten niet goed hoe te reageren als ik zeg kerst dit jaar over te slaan.
Ja, ik heb me voorgenomen kerst dit jaar domweg te negeren, omdat ik het te moeilijk vind er stil bij te staan. Dat is niet wat mamma zou willen, vermoed ik. Ze was dol op het vieren van verjaardagen, Sinterklaas en kerst, al werd dat de laatste jaren ook wel minder. Maar ik kan het gewoon niet opbrengen. Ik voel me helemaal niet slecht. Vind de rust heerlijk, het opruimen geeft een goed gevoel. Toch voel ik wel dat het verdriet op de loer ligt, het gemis. Domweg omdat ik me realiseer dat het overgrote deel van de mensen die ik ken deze dag met hun familie doorbrengt.
Een keuze
Het is een heel bewuste keuze alleen te zijn vandaag, want ik had prima met mijn vriend mee kunnen gaan. Ook bij andere familie was ik welkom. Vermoedelijk ook wel bij vrienden, als ze het idee hadden gehad daar mij een plezier mee te doen. Maar het is lastig om te gaan met verdriet van mensen bij iets wat een vreugdevolle gebeurtenis zou moeten zijn. Dat begrijp ik heel goed. Daar komt nog bij dat iedereen zo anders is en anders met rouw en verdriet omgaat. Waar de een misschien stiekem hoopt toch uitgenodigd te worden of bezoek te krijgen, wil de ander écht liever alleen zijn. Natuurlijk kom ik ook af en toe mensen tegen die aangeven de feestdagen een verzoeking te vinden. En de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ook ik dan niet echt weet hoe ik moet reageren. Er is geen pasklaar antwoord. Ook al weten we dat veel mensen met die feestdagen worstelen. Er wordt zelfs gezegd dat tijdens kerst de meeste zelfmoorden gepleegd worden. Quest ontkracht die vaak gebezigde opmerking echter als een fabeltje. Sterker nog: in december schijnen zelfs het minst aantal zelfmoorden voor te komen. Dat vind ik dan ook wel weer heel mooi om te lezen. Zouden we dan tóch terugvallen op onze familie tijdens kerst, óók als we ons diep ellendig voelen?
Opgeruimde geest
Bij mij geen zelfmoordneigingen gelukkig. Ik voel me, als gezegd, eigenlijk prima. Deze dagen leveren me hopelijk vooral weer een gezellig, opgeruimd huis op. En een opgeruimd huis zorgt voor een opruimde geest. Zodat ik komend jaar hopelijk weer veel ruimte heb voor inspiratie. Inspiratie voor verhalen over bloedverwanten. Tips? Suggesties? Laat het me weten!
Ik wens iedereen een mooie dag toe. Vandaag, morgen en alle dagen die komen gaan. Doe waar je je het allerbeste bij voelt, wat dat ook wezen moge.
Geef een reactie