Mooi hoe je overal dingen tegenkomt over familie als je met zo’n onderwerp bezig bent. Zo leende iemand mij deze week het boek ‘Zussen – Een oorlogsverhaal’ van Hinke Piersma. Ik ken een van de personen uit het boek. Hoewel haar globale geschiedenis me bekend was, was het des te aangrijpender haar familieverhaal in al haar gruwelijke details te lezen.
Het boek vertelt het verhaal over drie Joodse zussen en begint als volgt: “Eigenlijk konden ze het helemaal niet zo goed met elkaar vinden, de drie zussen. Daarvoor verschilden ze te veel. Ina, de oudste, droomde het liefst weg in boeken en las alle Nederlandse en Franse schrijvers die ertoe deden. Greta zocht de lichte kant van het leven, maar achter haar frivoliteit school een onzeker meisje dat zich op de kop liet zitten door Els, de jongste, die altijd zei wat ze dacht, wat haar zelden in dank werd afgenomen. Ze gingen al vroeg hun eigen weg.” Drie zussen dus, die opgroeiden in eenzelfde gezin en daardoor verbonden waren. Maar die verbondenheid leek pas voelbaar te worden, toen daar van buitenaf druk op kwam te staan.
