Soms gaat alles in je leven anders dan verwacht. Anders dan je je had voorgesteld. Dat gebeurde bij mij dit jaar op 14 februari toen mijn moeder in het ziekenhuis te horen kreeg dat het niet goed met haar was. Vanaf dat moment nam mijn leven een andere loop. Zij overleed op 7 juni: de dag dat ik 43 werd.
Mijn plan een blog te schrijven over familiebanden was al ruim twee jaar eerder ontstaan: toen ik op de Fotoacademie een serie maakte over broers en zussen. Wat is familie eigenlijk? Bestaat er werkelijk zoiets als een bloedband of gaat het eigenlijk over iets heel anders? Ik schreef de inleiding van deze blog ook al eerder. Dus met het uitvoeren van dat plan dat al een tijd op de plank lag, hervat ik toch juist de loop van mijn leven? Dat is voor de buitenstaander misschien zo. Maar voor mij voelt alles anders. De prachtige tekst van Bram Vermeulen krijgt ineens echt betekenis voor me: ‘Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde. Het water gaat er anders dan voorheen.’ Waarbij ik niet precies weet of ik het ben geweest die die steen heeft verlegd of mamma. Maar het water loopt nu anders dan voorheen. Bij iedere keus die ik maak, bij alles wat ik doe, speelt ze ineens een rol. Dat intrigeert me. Het voelt goed. Heftig, maar goed. Ik weet niet waar de stroom heen zal gaan en wat er allemaal zal veranderen. Maar ik voel dat mijn leven veranderd is. Dat de teksten die ik hier ga schrijven anders zullen zijn. Voor mij krijgen ze meer betekenis. Dat betekent niet dat ik nu alleen maar over mijn moeder of mijn familie ga schrijven. Ik wil het onderwerp ‘familie’ onderzoeken, in al haar facetten.
